De overheid als dienaresse Gods
Terecht is de overheid altijd aangemerkt als een dienaresse Gods die als zodanig aanspraak maakt op onze gehoorzaamheid. De verwijzing naar Romeinen 13 is hiervoor van doorslaggevende betekenis. De verwijzing naar artikel 36 van de NGB is dan ook volkomen terecht. Ten onechte is het echter om het ervoor te houden dat hiermee alles is gezegd.
De overheid moet ook functioneren als dienaresse Gods
Het mag namelijk niet ontgaan dat de overheid als dienaresse Gods ook moet functioneren als dienaresse Gods. En daar gaat het nu net om in onze geseculariseerde samenleving. Zie in dit verband Openbaring 13 waaruit kan worden afgeleid hoezeer de geest van de antichrist zich nestelt in de wereldse overheidsmachten èn kerkelijke instellingen. [1]
In de achter ons liggende moderne tijd neutraliseerde de christelijke de overheid zich echter om te komen tot een waardenvrije samenleving. In onze postmoderne samenleving functioneert de overheid steeds minder als dienaresse Gods. In toenemende mate oefent zij haar gezag uit in dienst van de overste dezer wereld.
De overheid als dienaresse Gods met koningin Wilhelmina regerend bij de gratie Gods
Tot strijd geroepen
Dit overwegende geeft het geen pas om zich met een reformatorische identiteit te voegen onder een burgerlijk christendom en op te roepen tot blinde gehoorzaamheid aan een overheid die weliswaar dienaresse Gods is, maar dat met de daad logenstraft. Wij hebben de goede strijd te strijden,[2] waaronder de strijd tegen de overheden, tegen de machten, tegen de geweldhebbers der wereld der duisternis dezer eeuw, tegen de geestelijke boosheden in de lucht.[3] En het is triest hoe weinig daarvan zelfs binnen de rechterflank van de gereformeerde gezindte te zien is.
Naar de nieuwe wereldorde van het seculiere humanisme
Als we zien dat we in onze postmoderne samenleving op weg zijn naar een nieuwe orde, zouden we ten hoogste waakzaam moeten zijn om, waar nodig, onmiddellijk ten strijde te trekken. En die nood is onmiskenbaar aanwezig waar het seculiere humanisme zich aandient. Deze semi-religieuze stroming heeft zich in het centrum van de macht genesteld, ook in ons land. De basiswaarden voor deze nieuwe orde zijn de pijlers van de Franse Revolutie: vrijheid, gelijkheid en solidariteit.
Van doorslaggevende betekenis is hier echter de gelijkheidsideologie, het centrale dogma van het seculiere humanisme. Voor de nieuwe orde is de gelijkheidsideologie van beslissende betekenis en normatief voor zowel de vrijheidscultus als het solidariteitsprincipe. En vanuit dit perspectief staat de doorwerking van de seksuele revolutie hoog genoteerd op de agenda van de nieuwe wereldorde.
De doorwerking van de seksuele revolutie
De doorwerking van de revolutiegeest heeft op alle terreinen van het leven een breuk met het christelijke verleden gebracht. Met name in de jaren zestig van de twintigste eeuw werd zo grondig mogelijk afstand genomen van de christelijke zede.
Het feminisme beoogde de emancipatie van de vrouw. Huwelijk en gezin, in hun samenhang vanouds de hoeksteen van de samenleving, werden ontmanteld door de voortgaande individualisering. Maatschappelijk gezien is de eenverdienersregeling een vorm van terreur die niet onderdoet voor de affaire met de kinderopvangtoeslag.
De ondermijning van het gezin als de hoeksteen van de samenleving is gericht op financieel-economisch gewin, maar de individualisering is verwoestend voor alle intermenselijke relaties. Het materialisme viert hoogtij en de desintegratie van de samenleving neemt hand over hand toe.
In de individualiteit van het mens-zijn ontwikkelde de seksualiteit zich als een lustobject waaraan men zich ongehinderd moest kunnen overgeven. Seksuele relaties buiten het huwelijk kregen vrij spel. Het homohuwelijk en andere alternatieve samenlevingsvormen eisten in het kader van de gelijkheidsideologie hun rechten op. De stuwkracht van de gelijkheidsideologie in het seculiere humanisme eist in de samenleving volledige gelijkberechtiging op voor het lhbti-activisme. Het liefdesgebod om elkaar lief te hebben als zichzelf wordt volstrekt los gezien van het gebod om God naar Zijn Woord boven alles lief te hebben. Zie hier de inzet van het overheidsbeleid om de doorbraak naar een nieuwe wereldorde te bevorderen.
Burgerschapsvorming gericht op de transitie naar een nieuwe wereldorde
In het licht van het voorgaande is de betekenis van de burgerschapsvorming in het onderwijs voor de transitie naar een nieuwe wereldorde van het grootste belang.[4] De democratisch geordende pluriformiteit van een waardenvrij nationaal bestel moet omgezet worden naar de waardengemeenschap van een nieuwe wereldorde.
- Een drietal basiswaarden van het seculiere humanisme
Het seculiere humanisme legt hiervoor de grondslag met een drietal basiswaarden: vrijheid, gelijkheid en solidariteit: “De regering heeft de basiswaarden van de democratische rechtsstaat een centrale positie toebedeeld in dit wetsvoorstel en acht het daarom van belang dat geen enkel misverstand bestaat omtrent de basiswaarden van de democratische rechtsstaat: vrijheid, gelijkwaardigheid en solidariteit, waarbij menselijke waardigheid als overkoepelend begrip geldt.”[5]
- Op weg naar een nieuwe wereldorde
Hoezeer sprake is van een ‘nieuwe wereldorde’ blijkt uit het genoemde Verslag.[6] Onder verwijzing naar de Preambule van het Handvest van de Grondrechten van de Europese Unie en Artikel 1 van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens wordt opgemerkt: “De basiswaarden van de democratische rechtsstaat zijn dus breed geaccepteerd en structureel verankerd in de nationale en internationale rechtsorde.”
Ter toelichting worden de gemoederen gesust. Er is geen sprake van een revolutionaire omwenteling. Slechts een stille overgang vindt plaats: “Met dit wetsvoorstel worden dus geen ‘nieuwe’ basiswaarden gecreëerd. Wel krijgen zij een groter gewicht dan nu het geval is binnen het onderwijs.”[7] Op langere termijn zal evenwel blijken dat hier zich een geleidelijke, maar niet minder fundamentele omslag voordoet naar een democratisch bestel dat volledig op revolutionaire leest is geschoeid: totalitair en tiranniek.
- De gelijkheidsideologie
In het genoemde Verslag wordt het onderscheid tussen gelijkwaardigheid en gelijkheid lichtvoetig gerelativeerd: “Hoewel soms nuanceverschillen bestaan in bewoordingen, bijvoorbeeld tussen gelijkheid en gelijkwaardigheid, vormen de drie genoemde basiswaarden de onmiskenbare kern van de democratische rechtsstaat.”. De boodschap is duidelijk. Het centrale dogma van het seculiere humanisme, de gelijkheidsideologie, is normatief voor enerzijds de vrijheid en anderzijds de solidariteit. De gelijkwaardigheid mag dan worden gerelateerd aan de menselijke waardigheid, maar de gelijkheid is van doorslaggevende betekenis en mensonwaardig.
- De doorwerking van de seksuele revolutie bij burgerschapsvorming
Het zal dan ook niet verbazen dat de verworvenheden van de seksuele revolutie bij de burgerschapsvorming een centrale plaats innemen. Met name in het onderwijs moet tot uitdrukking komen dat de gelijkheidsideologie in de nieuwe orde van het seculiere humanisme centraal staat. Zo laat het Verslag weten: “De burgerschapsbepaling staat niet toe dat er een schoolcultuur heerst waarin de Grondwet op een eenzijdige wijze wordt geïnterpreteerd. Zo past het bijvoorbeeld niet dat een school uitdraagt dat homoseksualiteit verderfelijk is.
Immers, een dergelijke uitlating levert spanning op met het beginsel van gelijkwaardigheid. Met het ongenuanceerd verkondigen van dit standpunt voldoet de school dan ook niet aan de voorwaarde dat respect voor de basiswaarden van de democratische rechtsstaat wordt bevorderd. Indien een school uitdraagt dat seksualiteit volgens hun geloofs- of levensovertuiging enkel past binnen een huwelijk tussen man en vrouw, dient daarbij ook respect voor en kennis van andere perspectieven binnen de democratische rechtsstaat te worden meegegeven.” [8] Gelet op de grondwettelijke vrijheid van onderwijs wordt geaccepteerd “dat een school mag vinden dat het hebben van een homoseksuele relatie niet strookt met een leefwijze die de school passend acht vanuit de godsdienstige overtuiging van de school. Het is tevens toegestaan dat scholen dit openlijk uitdragen en in hun schoolplan opnemen dat religieuze opvattingen het fundament vormen van hun burgerschapsonderwijs. “
"Echter”, zo wordt daaraan toegevoegd, “de burgerschapsopdracht verplicht het bevoegd gezag de basiswaarden te bevorderen en zorg te dragen voor een schoolcultuur die hiermee in lijn is. Hieruit vloeit voort dat zij hun leerlingen bijbrengen dat lhbti-personen gelijkwaardig zijn aan heteroseksuelen en dat zij exact dezelfde rechten hebben."[9]
Kortom, het seculiere humanisme is een semireligie die door middel van de gelijkheidsideologie een afgodscultus invoert waarvoor alle knie zich moet buigen. Bijbelse opvattingen hebben alleen recht van bestaan als het recht van verderfelijke opvattingen eveneens volwaardig wordt erkend en gerespecteerd.
Het moet toch wel boekdelen spreken dat de wegbereider van deze afgodscultus een minister is afkomstig uit de CU.
De plaatselijke doorbraak naar een nieuwe wereldorde
Alom is men bezig de implementatie van de nieuwe wereldorde beleidsmatig gestalte te geven. Ook lokaal, zoals in Alblasserdam, waar de gemeenteraad zich op 16 februari 2021 boog over ‘het beleidsplan LHBTI’. In meerderheid is besloten dat voor elke inwoner geldt dat die er mag zijn zoals hij of zij is. En dan ook zijn geaardheid mag beleven zoals hij of zij dat wil.
Nadrukkelijk heeft men er die avond echter kennis van genomen dat hiermee ook op dit terrein een weg is ingeslagen die volstrekt in strijd is met Gods Woord. Anders dan veelal het geval is, wist een viertal kerken zich geroepen om hun grote zorg kenbaar te maken over deze principiële omslag. Namens de Hersteld Hervormde kerk, de Gereformeerde Gemeenten, de Gereformeerde Gemeenten in Nederland in Alblasserdam en de Oud Gereformeerde Gemeente te Kinderdijk richtte ds. O. van der Tang het woord tot de gemeenteraad.[10] Hopelijk mag deze betrokkenheid een voorbeeld zijn dat in toenemende mate navolging krijgt. Al te vaak vallen de kerken immers op door hun afwezigheid in de publieke samenleving.
In zijn toespraak en bij de beantwoording van de vragen die ds. Van der Tang werden gesteld, liet hij er geen enkel misverstand over bestaan. De liefde tot de naaste mag niet worden verzelfstandigd, maar moet in overeenstemming zijn met het gebod om God lief te hebben boven alles. Alle mensen zijn gehouden om de goddelijke wet der Tien Geboden te gehoorzamen. Er is geen enkele rechtvaardigingsgrond om hiervan af te kunnen wijken.
Ook onderkende de predikant de impliciete druk die van gemeentewege zal worden uitgeoefend op de scholen als de wethouder bij schooldirecteuren gaat informeren naar de invulling van kerndoelen rond seksuele diversiteit. "Het toezicht op scholen”, aldus ds. Van der Tang, "ligt bij de Inspectie. Een gemeentebestuur is daartoe niet bevoegd."
Helaas ging men in Alblasserdam moedwillig voorbij aan deze ernstige boodschap. Bij de verdere uitwerking van het gemeentelijk lhbti-beleid moet men zich er rekenschap van geven dat, zoals werd opgemerkt, “er een aantal kerkgenootschappen in ons dorp is die deze overtuiging niet deelt en het beleid het liefst had geblokkeerd.” Met voldoening constateerde men echter: “Maar hier geldt dat deze minderheid in de samenleving de vooruitgang niet langer kan tegenhouden.” En opnieuw is het opmerkelijk dat ook de CU instemt met dit gemeentelijk lhbti-beleid, al wil men er de ‘regenboogvlag’ niet voor uitsteken.
Het toekomstperspectief van de nieuwe wereldorde
Tot slot vragen de ontwikkelingen die zich op mondiaal niveau voordoen hier de aandacht. Ook de Verenigde Naties zijn namelijk actief om dienstbaar te zijn aan de semireligie van het seculiere humanisme waarvan de gelijkheidsideologie de harde kern vormt. Ze stellen een lijst op van organisaties en groepen die zich keren tegen de gelijkberechtiging van de lhbti-activisten. De waarschuwing kwam van het Amerikaanse Center for Family and Human Rights, aldus The Christian Post, dinsdag 16 februari 2021. Het juridisch bureau van de VN verzamelt wereldwijd namen van zogeheten ‘lhbt-haatgroepen’.
Volgens het conservatieve Centrum kan de ‘zwarte lijst' worden gebruikt voor represailles tegen groeperingen en instanties die de traditionele opvattingen over geslacht en seksualiteit onderschrijven.
De leidende VN-expert op het gebied van genderidentiteit en seksuele oriëntatie is Victor Madrigal-Borloz. Hij heeft de individuele lidstaten gevraagd informatie te verschaffen over hun specifieke acties rond deze problematiek. En al eerder drong hij er bij de VN-lidstaten op aan actie te ondernemen tegen kerken en geloofsgemeenschappen die “lhbt-rechten ondermijnen.[11]
Victor Madrigal-Borloz heeft zelf al de nodige ervaring opgedaan om geweld tegen en discriminatie van personen op basis van seksuele geaardheid of genderidentiteit te helpen aanpakken. Hij was rapporteur voor represailles en hield toezicht op een ontwerpbeleid inzake foltering en mishandeling van lhbti-personen.
Hoe hierover te denken? Als we zien hoe de VN ageert tegen de staat Israël hebben we hiervan niet veel goeds te verwachten.
Noten
[1] Openbaring 13:1 en 2. Zie kanttekening 2 en 8 hierbij, in de context van de huidige actualiteit
[2] 1 Timotheüs 6:12
[3] Éfeze 6:12
[4] Zie Kamerstuk 35 352, Wijziging van een aantal onderwijswetten in verband met verduidelijking van de burgerschapsopdracht aan scholen in het funderend onderwijs.
[5] Nr. xxx Nota naar aanleiding van het verslag, pag. 22
[6] Verslag pag. 24
[7] Idem, pag. 24
[8] Verslag pag. 39 en 40
[9] Verslag pag. 51
[10] RD 17 februari 2021
[11] Zie RD 17 februari 2021: „Zwarte lijst lhbt-haatgroepen”